Σε μια ρευστή μεταβαλλόμενη εποχή, σε μια εποχή ταχύτητας και προχειρότητας έργων, στην οποία ο χρόνος-κόστος που απαιτείται σε ανάγνωση μοιάζει ανέφικτος ή δεν είναι πιθανό να τον δαπανήσει ο αναγνώστης το έργο του Διονύση Βελονάκη Η Δική μου Αλήθεια εγγυάται μια δέσμευση προσεκτικής ανάγνωσης από επαρκείς δέκτες σε ένα ταρακούνημα έκπληξης και θαυμασμού.
Ο δημιουργός αφαιρεί το περιτύλιγμα και ανοίγει διάπλατα μια πόρτα όπου ανάμεσα από τις λέξεις του μπορείς να διακρίνεις την αλήθεια, σε διαχρονικά ζητήµατα αναζήτησης ταυτότητας και συλλογικής συνείδησης, ανατρέχοντας σε παρελθόν και παρόν και θίγοντας καίρια προβλήµατα με σκέψεις που ακούγονται σαν κανονιές και μια ατόφια γυμνή αλήθεια εκφράζεται ελεύθερη. Γραφή εκλεπτυσμένη κατά βάση φωτογραφική, σε πολυτονική μορφή που αν και ξεχασμένη, Αλησμόνητη. Έργο με πολλές έννοιες στο αξιακό σύστημα. Κοινωνικό, με ψυχογραφική προσέγγιση και υπαρξιακή αγωνία για κείνα που οµορφαίνουν και δυσκολεύουν την ανθρώπινη υπόσταση σε διαρκή περιπέτεια. Φιλοσοφικό, μια διαδρομή με υπόμνηση ως κρίκος που συνδέει την αρχαιοελληνική μας φιλοσοφία και κληρονομιά με τη νεότερη Ελλάδα. Πολιτικό όπου εστιάζεται κι επισημαίνει μια κατεστημένη ηθική που ο κώδικας ηθικής παραμένει διαβρωμένος από υποκριτικές συμπεριφορές. Έργο που στοχεύει το δέκτη-αναγνώστη σε επεξεργασμένες διερωτήσεις για το νόημα της ζωής, την αξία της αλήθειας, τη σημασία των διαπροσωπικών σχέσεων, τη σχέση ελευθερίας-μοναξιάς και την εξέλιξη του κόσμου….. Στον νεοέλληνα που αποδεικνύεται καθημερινά και εμπράκτως στο μεγαλοπρεπές του είναι κι όχι στο μικροπρεπές του φαίνεσθαι. . Προβάλλεται ο µικρό-αστισµός και η µιζέρια των σύγχρονων νεοελλήνων, αλλά διαφαίνεται και η ελπίδα για την αλλαγή που θα έρθει µέσα από τις κοινωνικές αλλαγές και ανακατατάξεις. Υπάρχει ένας κόσµος διαλυμένος, κατακερµατισµένος, µε χαµένες τις αξίες της τοπικής του παράδοσης. Οι άνθρωποι είναι ξεριζωµένοι, ανασφαλείς, χωρίς αντίσταση σε ό,τι τους περιβάλλει, εύκολα θύµατα στις ορέξεις της εξουσίας. Αλλά υπάρχει και ο κόσµος που ελπίζει, ένας κόσµος επίσης νικηµένος και περιθωριοποιηµένος, που αγωνίζεται µε τις ίδιες και µόνο δυνάµεις του για να επιβιώσει περί του πολιτικού γίγνεσθαι, βάζοντας τα θεµέλια για τη σύγχρονη κοινωνία που κάποιοι πάλεψαν σκληρά για να αποκτήσουμε το βαθύτερο νόηµά του…..: όλοι, είναι συνυπεύθυνοι για το κατάντηµα αυτής της χώρας και ότι την αλλαγή δεν τη φέρνουν οι πολιτικές εξαγγελίες αλλά η ριζική αναδιαµόρφωση των κοινωνιών. Μόνο που αυτή είναι ακόµα το ζητούµενο… Ένα µακρύ ταξίδι προς την αυτογνωσία που δεν έχει τελειωµό. Τελικά η πηγή των πάντων καλών και δεινών είναι η δική μου και μόνο στάση στη ζωή, στη ζωή που αλλάζει και που έχει αλλάξει τον κόσμο, γενικά. Γιατί ο κόσμος δεν είναι παρά αναπαράσταση του δικού μου μυαλού, της δικής μου αντίληψης, της δικής μου αλήθειας. Αν και η αλήθεια είναι πικρή όταν την αγαπάς δεν τη φοβάσαι γιατί η αλήθεια εξιλεώνει τα πάντα και η συνειδητοποίησή της μας προσγειώνει, ενώ στο χρόνο τίποτα και κανείς δεν αντιστέκεται. Όλα αλλοτριώνονται. Ο καθένας έχει τη δική του ευθύνη, γνώση, το δικό του ψέμα και τη δική του αλήθεια.
